Op deze pagina zijn recensies van mijn projecten en bezigheden te lezen.
1. Capital Sentimental
Het optreden begint, zoals altijd, met een minutenlang intro waarbij steeds meer toonladders, onheilspellende geluiden en onverwachte uithalen bij elkaar komen, totdat dit uitmondt in een luidruchtige, maar georganiseerde chaos. Hieruit wordt het eerste nummer 'Tortuga' ingezet. De band klinkt wat anders dan vroeger, niet op de laatste plaats omdat gitarist Jimi onlangs de band heeft verlaten en Capital Sentimental het nu dus nog maar met één gitarist moet stellen. De overgebleven vier muzikanten zijn echter buitengewoon getalenteerd en weten wat ze doen. Het geheel staat dan ook nog altijd als een huis. De drummer en de bassist zorgen voor een strakke, stabiele basis, en het virtuoze spel van gitarist Vincent van Boven en saxofonist/vocalist Rene Everts maken het geheel een genot om naar te luisteren.
2. Capital Sentimental
En dan als laatste band van de avond is de Zeeuwse formatie Capital Sentimental aan zet. De vier jonge gasten brengen een mix van progressieve rock en psychedelica met een saxofonist als frontman. Vanaf het aftikken van het eerste nummer tot aan het einde nemen de mannen het publiek mee op hun trip in hun eigen wereld. Het hysterische begin wat alle kanten op stuitert mond uit in een rustig maanlandschap waar Saxofonist René en gitarist Vincent intens met elkaar in muzikale conversatie gaan. De hypnothyserende soundscapes worden ondertussen weer overbulderd door stevige drums en pompende bas. Het publiek is ingepakt en ook de jury is erg onder de indruk.
Na afloop van hun toegift is het wel duidelijk; Capital Sentimental is de verdiende winnaar van de eerste voorronde van T-strijd en is daarmee van een finaleplaats verzekerd. Going Dutch neemt met hun aanstekelijke repertoire de publieksprijs mee naar huis en maakt daarmee ook nog kans op een finaleplaats.
3. Capital Sentimental
Het Zeeuwse Capital Sentimental heeft nadat het debuut werd uitgebracht hun psychedelische rock wijdverspreid live ten gehore gebracht. Die opgedane ervaring weten ze optimaal te benutten op de tweede release, Primal Connections.
Het is inmiddels alweer drie jaar geleden dat What Pope Does In His Spare Time verscheen, het debuut van Capital Sentimental. In de tussentijd heeft de band niet de handen in de zakken gehouden. De band liet al snel de rest van het land kennismaken met hun spacerock, onder meer op het befaamde Roadburn Festival. Ze openden onder andere voor Focus en Sleepy Sun en frontman Rene Everts mocht als gastmuzikant op tournee met het Amerikaanse Tweak Bird. Het heeft ze geholpen om met de tweede langspeler een grote stap voorwaarts te zetten.
Voor wie het debuut kennen is er op het eerste gehoor niet veel veranderd. Het bijzondere geluid, dat een combinatie is van proggy spacerock en jazzy psychedelica uit de saxofoon van Rene Everts is gebleven. Ook bij de heldere productie uit de Avalanche Studio van Willy Berrevoets is het zoeken naar de verschillen. Maar wie goed luistert, hoort dat er ten opzichte van professionaliteit een behoorlijk groei is doorgemaakt. De zes nummers zijn complexer, sluiten beter op elkaar aan en de balans tussen de verschillende instrumenten is verbeterd. Vooral de samenwerking met Koen van Soelen op de synthesizer, in een prachtig duet met de sax tijdens Syntherklaas mag van mij vaker terugkomen.
1. Capital Sentimental
Het optreden begint, zoals altijd, met een minutenlang intro waarbij steeds meer toonladders, onheilspellende geluiden en onverwachte uithalen bij elkaar komen, totdat dit uitmondt in een luidruchtige, maar georganiseerde chaos. Hieruit wordt het eerste nummer 'Tortuga' ingezet. De band klinkt wat anders dan vroeger, niet op de laatste plaats omdat gitarist Jimi onlangs de band heeft verlaten en Capital Sentimental het nu dus nog maar met één gitarist moet stellen. De overgebleven vier muzikanten zijn echter buitengewoon getalenteerd en weten wat ze doen. Het geheel staat dan ook nog altijd als een huis. De drummer en de bassist zorgen voor een strakke, stabiele basis, en het virtuoze spel van gitarist Vincent van Boven en saxofonist/vocalist Rene Everts maken het geheel een genot om naar te luisteren.
2. Capital Sentimental
En dan als laatste band van de avond is de Zeeuwse formatie Capital Sentimental aan zet. De vier jonge gasten brengen een mix van progressieve rock en psychedelica met een saxofonist als frontman. Vanaf het aftikken van het eerste nummer tot aan het einde nemen de mannen het publiek mee op hun trip in hun eigen wereld. Het hysterische begin wat alle kanten op stuitert mond uit in een rustig maanlandschap waar Saxofonist René en gitarist Vincent intens met elkaar in muzikale conversatie gaan. De hypnothyserende soundscapes worden ondertussen weer overbulderd door stevige drums en pompende bas. Het publiek is ingepakt en ook de jury is erg onder de indruk.
Na afloop van hun toegift is het wel duidelijk; Capital Sentimental is de verdiende winnaar van de eerste voorronde van T-strijd en is daarmee van een finaleplaats verzekerd. Going Dutch neemt met hun aanstekelijke repertoire de publieksprijs mee naar huis en maakt daarmee ook nog kans op een finaleplaats.
3. Capital Sentimental
Het Zeeuwse Capital Sentimental heeft nadat het debuut werd uitgebracht hun psychedelische rock wijdverspreid live ten gehore gebracht. Die opgedane ervaring weten ze optimaal te benutten op de tweede release, Primal Connections.
Het is inmiddels alweer drie jaar geleden dat What Pope Does In His Spare Time verscheen, het debuut van Capital Sentimental. In de tussentijd heeft de band niet de handen in de zakken gehouden. De band liet al snel de rest van het land kennismaken met hun spacerock, onder meer op het befaamde Roadburn Festival. Ze openden onder andere voor Focus en Sleepy Sun en frontman Rene Everts mocht als gastmuzikant op tournee met het Amerikaanse Tweak Bird. Het heeft ze geholpen om met de tweede langspeler een grote stap voorwaarts te zetten.
Voor wie het debuut kennen is er op het eerste gehoor niet veel veranderd. Het bijzondere geluid, dat een combinatie is van proggy spacerock en jazzy psychedelica uit de saxofoon van Rene Everts is gebleven. Ook bij de heldere productie uit de Avalanche Studio van Willy Berrevoets is het zoeken naar de verschillen. Maar wie goed luistert, hoort dat er ten opzichte van professionaliteit een behoorlijk groei is doorgemaakt. De zes nummers zijn complexer, sluiten beter op elkaar aan en de balans tussen de verschillende instrumenten is verbeterd. Vooral de samenwerking met Koen van Soelen op de synthesizer, in een prachtig duet met de sax tijdens Syntherklaas mag van mij vaker terugkomen.